Gisteren verscheen er een interessant artikel in De Tijd over het beroep als coach. En het was er boenk op!
Een coach is inderdaad een klankbord, iemand die met de juiste vragen te stellen jou helpt om de knoop waarmee je zit te ontwarren. Als je bij een coach terechtkomt en die stelt geen vragen, dan is het geen goede coach. It’s as simpel as that.
Of zoals ze het zo mooi omschrijven: “Wat maakt van iemand een goede coach? Als die erin slaagt een spiegel voor te houden”. Je leert dankzij coaching jezelf beter kennen. En dàt is de ultieme kracht van coaching.
Ik breng geregeld verslag uit tijdens coachopleidingsdagen. Ze zijn pittig, zeer pittig. We leren er op top niveau de kneepjes van het vak, de kunst van de juiste vragen te stellen op het juiste moment, een vertrouwensband met de coachee te creëren en passen rigoureus elke aangeleerde techniek op elkaar toe.
Dat laatste is wat het zo pittig maakt. Zoals één van mijn coaches laatst zei: “Als je zelf niet de impact van een bepaalde coachingtechniek hebt ondervonden, ga je ze zelf nooit toepassen”. En gelijk heeft ze. Wanneer ik iemand coach, dan weet ik verdomd goed hoe het voelt om aan de receiving end te zitten. Tegelijkertijd weet ik ook hoeveel het die persoon kan opleveren.
Helaas is in België coach geen beschermd beroep. Letterlijk iedereen kan zich van vandaag op morgen coach noemen en zich zodanig in de markt profileren. De wildgroei is enorm en de kans is daardoor vrij groot dat je bij een niet onderlegde coach terecht komt.
Is dat oké? Helemaal niet. Tijdens de opleiding is het mij meermaals te binnen geschoten hoe delicaat iemand coachen is. Met als gevolg dat, wanneer je niet weet wat je doet, je iemand veel schade kan berokkenen. En laat dat nu net niet de bedoeling zijn.
Hoe kan je in het veld van coaches ervoor zorgen dat je er de juiste uitkiest? Vraag naar certificaten. En niet zomaar certificaten. Want ook in coachopleidingen is er veel wildgroei. Vraag na of de coach certificaten heeft die hij/zij in staat stelt om geaccrediteerd te worden bij het ICF (International Coaching Federation). Er zijn in België immers maar een handvol opleidingsinstituten die voldoen aan de veeleisende normen van het ICF.
Morgen start ik aan de laatste twee opleidingsdagen in de Advanced cursus bij HRD Academy met de geweldige Katrin Van Bladel, Mirjam Koudijzer, Leen Lambrechts en Dominik Dhollander. Hierdoor kom ik in aanmerking om mij op termijn te accrediteren bij het ICF. Ik had het nooit anders gewild.
Hoewel ik als zovele coaches graag andere mensen help die eenzelfde parcours afleggen of afgelegd hebben als mezelf, vind ik het cruciaal dat ik daarbovenop alle tools heb om een coachingtraject tot een goed einde te brengen.
Dat maakt dit beroep voor mij des te interessanter. Impact creëren en mensen helpen zijn enkele van mijn kernwaarden en ik eer ze, elke dag opnieuw.
Liefs,
M.
Artikel De Tijd: https://www.tijd.be/de-tijd-vooruit/hr/de-coach-is-een-reddingsboei-die-je-door-de-wildwaterbaan-leidt/10420896
